Με την ευκαιρία της αναζήτησης φακέλων στο αρχείο μου, βρήκα φάκελο που περιείχε προεκλογικές διακηρύξεις των συνδυασμών που είχαν λάβει μέρος στην αυτοδιοικητική αναμέτρηση του Μαΐου του 2014.
Το μάτι μου έπεσε στις προεκλογικές διακηρύξεις των Β. Μαρινάκη και Γ. Μώραλη που δημοσιεύθηκαν μεταξύ άλλων μέσων στο «Newpost»και στο «Πρώτο Θέμα»τον Μάιο του 2014 με αντίστοιχους τίτλους..
"Β. Μαρινάκης: Όλη μου τη ζωή έχω μάθει να παράγω έργο και θέσεις εργασίας" - Γ. Μώραλης:«35.000 θέσεις εργασίας στον Πειραιά».
Μάλιστα, ο κ. Β. Μαρινάκης στη δήλωσή του στον σταθμό Παραπολιτικά FM 90,1 (βλπ. Newpost) αναλύοντας το όραμα του συνδυασμού του κ. Γ. Μώραλη «Πειραιάς Νικητής» είχε επισημάνει ότι: «...αυτή τη στιγμή στον Πειραιά το βασικότερο πρόβλημα είναι η ανεργία και γι αυτό είναι η πρώτη μου προτεραιότητα (...)Είναι μια προσωπική δέσμευση (...)και κάνοντας τον Πειραιά ναυτιλιακό κέντρο (...)ο Πειραιάς θα πάρει 30.000 θέσεις εργασίας (...)».
Δεν θα σταθώ στους αριθμούς των 30.000 θέσεων εργασίας του κ. Β. Μαρινάκη ούτε στις 35.000 θέσεις εργασίας του κ. Γ. Μώραλη που δεν υλοποιήθηκαν στην πενταετία έστω και στο ελάχιστο, όμως είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω τα εξής:
Όταν κάποιος υπόσχεται χιλιάδες θέσεις εργασίας στον Πειραιά, που το βασικότερο πρόβλημά του είναι η ανεργία (με τα γνωστά ψυχολογικά συνεπακόλουθα) τότε η υπόσχεση έχει να κάνει με την ψυχή του άνεργου και της άνεργης.
Κι όμως, και οι δύο τότε υποψήφιοι, προκειμένου το 2014 να εκλεγούν, δεν δίστασαν να «παίξουν»με το όνειρο των νέων ανθρώπων να βρουν την πολυπόθητη θέση εργασίας, ταυτίζοντας τους εαυτούς τους με χαρισματικούς τεχνοκράτες ειδικούς που «παράγουν χιλιάδες θέσεις εργασίας».
Αλλά δεν είναι μόνο η ψευδεπίγραφη ταύτιση με παράγοντες που «δημιουργούν θέσεις εργασίας»,αλλά και η ταύτισήτουςμε ό,τι αντιπροσωπεύει στην ψυχή της πλειονότητας της πόλης η ιστορική ομάδα μας, ο Ολυμπιακός,και η επίσης ιστορική κοινωνικοταξική προέλευση των οπαδών του με τη μεγάλη επίδραση και επιρροή στην κοινωνία.
Ευτυχώς, τουλάχιστον έχει κατανοηθεί, με εξαίρεση τους φανατικούς, ότι ο «Θρύλος» έχει από χρόνια εμπορευματοποιηθεί και έχει καταστεί εφαλτήριο και «ομάδα πίεσης» (λόμπι) επιχειρηματιών για τις προσωπικές τους επιδιώξεις και τις σχέσεις τους με την Πολιτεία.
Στα πέντε χρόνια που πέρασαν, γίναμε επίσης μάρτυρες της ταύτισης του κ. Β. Μαρινάκη με τους μεγάλους ευεργέτες του Πειραιά,όπως εσχάτως τον προσφώνησε ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Πειραιώς στα αποκαλυπτήρια της προτομής του αγωνιστή του 1821 Νικηταρά που δώρισε στη μνήμη του πατέρα του. Βέβαια, είχε προηγηθεί η εκδήλωση στο Δημοτικό Θέατρο όπου ο πρόεδρος της Ένωσης Νέων Αυτοδιοικητικών Ελλάδος κ. Ν. Καλαντζής είχε προσφωνήσει το κ. Β. Μαρινάκη (χωρίς ο προσφωνούμενος να διαμαρτυρηθεί) ως τον σύγχρονο Αβέρωφ, Τοσίτσα και Ζάππα.
Στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές είμαι σίγουρος ότι οι Πειραιώτες έχουν κατανοήσει τις ψευδείςταυτίσειςτου κ. Β. Μαρινάκη είτε με τους «μάγους παραγωγής θέσεων εργασίας», είτε με την «ψυχή των οπαδών του Ολυμπιακού»με τις ευγενείς χορηγίες - ελεημοσύνες, (δωρεές φοινικόδενδρων, αθλητικών οργάνων στις πλατείες, με το ποντιακό μνημείο στην πλατεία Αλεξάνδρας ή με την επένδυση με πανί του ημίσεως «γιαπιού» της πρώην Ραλλείου). Τελευταία, αλλά όχι έσχατη, απομένει η ψευδής ταύτιση του κ. Β. Μαρινάκη με τους «μεγάλους ευεργέτες» Αβέρωφ, Τοσίτσα, Ζάππα όταν όλος ο στόλος των πλοίων του είναι υπό ξένη σημαία.
* Ο Γιάννης Καρδαράς είναι μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά και το κείμενό του είναι από την Αυγή
